Laten we het eens hebben over mijn vrouwelijke genen. Of beter gezegd: het gebrek daaraan. Ik mag dan alle uiterlijke kenmerken van een meisje hebben, er zijn behoorlijk wat typisch vrouwelijke dingen die ik op z’n zachtst gezegd niet echt interessant vind. En nu hoor ik je denken: welke dingen dan? Nou, komt ‘ie hoor.

Ik heb een hekel aan knutselen, fröbelen, crea bea bezig zijn, of hoe je het ook wilt noemen. Mijn moeder en zusje konden vroeger uren bezig zijn met kleien met fimoklei, of met het uitknippen van vier dezelfde papieren ieniemieniefiguurtjes om 3D-kaarten te maken. Maar ik? Ik ben in staat om na drie keer knippen alles in de kliko te mikken. Geef mij maar een boek of tijdschrift. Veel relaxter en veel beter voor mijn humeur, want voor knutselen heb je geduld nodig en daar ontbreekt het me nog wel eens aan. Dat is overigens nog zacht uitgedrukt. Ergo: ik heb geen knutselgen.

Je huis versieren met kerstdecoraties, ook zoiets. Ik vind het leuk om met kerst samen te zijn met mijn familie, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Niks grote kerstboom met honderdduizend ballen en lampjes die het niet doen of zelfgemaakte kerststukjes, ik houd het bij een kleine nepboom (gekregen van mijn lieve zusje, dat me oh zo goed kent op dat vlak) en prijs mezelf eind december ontzettend gelukkig dat ik mijn schattige kleine boompje bij de top op kan pakken en met ballen en verlichting en al, zo weer op zolder kan droppen. I love it!

Woninginrichtingdingen dan? Neeh, niet echt aan mij besteed. Woonwinkels vind ik alleen interessant wanneer we nieuwe meubels nodig hebben. Daar zijn die winkels ook voor bedoeld toch? Wat is de lol van doelloos naar bankstellen, eetkamerstoelen en woonaccessoires kijken als je ze toch niet koopt? Hoewel… ergens begrijp ik het wel. Ik doe namelijk hetzelfde met camera’s. Ik heb een erg mooie spiegelreflexcamera en kan daar de eerstkomende jaren prima mee vooruit, maar ik sta echt te kwijlen als een hongerig hondje bij die nog mooiere en betere camera. Die ik niet nodig heb. Dus.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met het noemen van die vrouwendingen waar ik niet zo veel mee heb: ik geef niks om trendy, hippe kleding, heb hooguit een stuk of 15 paar schoenen (of is dat toch wel ‘vrouwelijk veel’?) en draag zelden sieraden. Ik ga met een gerust hart zonder make-up de deur uit en heb de afgelopen 40 jaar geen last gehad van rammelende eierstokken.

Ben jij er ook al van overtuigd dat ik wat vrouwelijke genen mis? Ik namelijk wel. Hoewel missen misschien niet de juiste term is: ik mis ze niet echt, het ontbreekt me eraan. Klein nuanceverschil, maar toch.

Maar niet getreurd, er is nog genoeg vrouwelijks over en er zijn nog genoeg dingen waar ik wel wat mee heb.

Wordt vervolgd…