“Where do you want to go, miss?” vroeg deze vriendelijke meneer mij. Ik stond net uitgebreid de kaart van het centrum van Amsterdam te bestuderen, om de route van de Bloemenmarkt naar de Negen Straatjes uit te vogelen en was eigenlijk aangenaam verrast door zijn vraag. In het centrum van onze hoofdstad heb ik toch altijd een beetje het idee dat het ieder voor zich is en dat veel mensen, toeristen uitgezonderd, vooral veel haast hebben. “Naar de Negen Straatjes, meneer”, was dan ook mijn antwoord. En  meneer vertelde, met een mooi Duits accent, precies hoe ik moest lopen.

Ondertussen speelde zich in mijn hoofd een dilemma af: durf ik hem te vragen of ik hem op de foto mag zetten of durf ik dat niet? Snelheid was geboden, want onze wegen scheidden zich al bijna. Binnen een paar tellen besloot ik om de gok te wagen en de vraag te stellen. “Meneer, mag ik u een brutale vraag stellen? U ziet er zo bijzonder uit, mag ik een foto van u maken?” Ik had mijn zin amper af, of hij poseerde al. Met een bijzondere foto als resultaat. En wat ik al een beetje had verwacht, deze meneer is dakloos en vroeg me om een paar munten om eten voor zijn ontbijt te kunnen kopen. Die ik hem natuurlijk gegeven heb. Kleine moeite voor mij, een groot plezier voor hem en uiteindelijk ook voor mij!