Vandaag is Derya jarig. Ze is vorig jaar veel te jong overleden, maar, zo schreef ik al op haar sterfdag, ze is misschien niet meer onder ons, bij ons blijft ze altijd. En niets is minder waar. In mijn hoofd en hart leeft Derya voort en ik wil dat dat altijd zo blijft. Ik wil de herinnering aan haar levend houden en hoe kan ik dat beter doen dan door haar verjaardag te vieren, met een lach en een traan. Daarom ga ik vanavond samen met Nathalie een hapje eten in een gezellig restaurant, zoals Derya zelf ook altijd zo graag deed. We heffen het glas op Derya’s 49ste verjaardag en halen mooie herinneringen op. En dat zullen we voortaan ieder jaar op 20 april doen. Omdat ze dat verdient.

Vrouwke, waar je nu ook bent, gefeliciteerd en maak er een mooi feestje van!